Killing  Chapter 4 NC [Gyuwoo]

Killing v 

Chapter 4

NC [Gyuwoo]

“ครับ ไม่ได้เจอเลยครับ หรอครับ ครับ ถ้าผมเจอจะติดต่อกลับไปนะครับ ครับ สวัสดีครับ” คนตัวเล็กถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน คิ้วเรียวขมวดเป็นปม นั่งคิดหลายเรื่องโดยไม่ได้ล่วงรู้ถึงสายตาเรียวเล็กที่จับจ้องมาตั้งแต่รับสายเมื่อสักครู่นี้

“หายไปไหนของเค้านะ”

“นัม อูฮยอน ผมจ้างให้คุณมาคุยโทรศัพท์ไร้สาระในเวลางานหรอ?” นัม อูฮยอนกรอกตาขึ้นบน ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับคำค่อนแคะของเจ้านาย

“ช่วยเซ็นเอกสารพวกนี้ให้เสร็จด้วยนะครับ จะได้ไม่มีเวลาว่างมาจับผิดคนอื่น” อูฮยอนนำแฟ้มเอกสารมากมายมาวางบนโต๊ะตัวใหญ่ แถมถ้อยคำประชดประชนเจ้านาย

“นัม อูฮยอน!!!” เสียงตะหวาดดังลั่นห้อง

“อยู่ใกล้ๆกันแค่นี้จะตะโกนเสียงดังทำไมครับเจ้านาย” สีหน้าและท่าทางเอือมๆของนัมอูฮยอนก็ทำให้ไฟที่ครุกรุ่นอยู่ปะทุอีกครั้ง

        ขายาวย่างสามขุมตรงมายังคนที่ตัวเล็กกว่ากระชากแล้วเหวี่ยงคนตัวเล็กลงไปกองที่พื้นข้างโซฟาโตใหญ่

“โอ้ย! ผมเจ็บนะคุณซองกยู” ดวงตากลมจ้องเขม็งคนตรงหน้า

“หึ อยากเข้าใกล้ฉันมากจนถึงแกล้งทำเลยหรือไง จะบอกอะไรให้นะนัม อูฮยอน คนอย่างฉันไม่สนใจพวกมอด ปลวก หรอกนะ เจียมตัวซะบ้าง”

“เหอะ สำคัญตัวขนาดนั้นเชียว ผมก็ไม่อยากจับคนสกปรกอย่างคุณหรอก”

“ว่าไงนะ! สะอาดนักหรอ งั้นก็เจอความสกปรกของฉันหน่อยเป็นไง” ว่าจบคนตัวเล็กก็ถูกกระชากขึ้นมาบนโซฟา มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตตัวบาง ปากหยักกดจูบตามต้นคอ ขบเม้มจนเกิดรอย คนตัวเล็กกว่าพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้น ก็ถูกจับตรึงแน่น ยิ่งสู้ เรี่ยวแรงก็ยิ่งหายไป

“ป...ปล่อย ฮึก ปล่อย คุณจะทำอะไรผม” ใบหน้าเล็กส่ายไปมาหลบหลีกจู่โจมของคนตัวใหญ่

“ปากดีนักก็ต้องเจอแบบนี้” แขนเล็กถูกมือหนากำไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ริมฝีปากบางถูกครอบครองรุนแรงจนกลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก

“อื้อ!!!” ร่างเล็กพยายามต่อต้าน แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดก็ไม่สามารถจะขยับได้แม้แต่น้อย ขอบตาร้อนผ่าว น้ำใสไหลริน กัดปากตัวเองจนห้อเลือด

        ปากหยักผละจูบมาที่ซอกคอขาว ไม่ลืมที่จะทิ้งรอยเอาไว้ดูต่างหน้า ลิ้นร้อนไล่เลียติ่งไต่สีอ่อน เรียกเสียงครางบางเบาจากร่างเล็ก มือหนาข้างที่ว่างเลื่อนมาที่ขอบกางเกงปลดเข็มขัด และกระดุมออกอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่นาน กางเกงเนื้อดีก็ร่วงไปอยู่ระหว่างเข่า

        ซองกยูเริ่มปลุกปันส่วนอ่อนไหวของคนด้านล่าง ร่างเล็กบิดเร้าจากความรู้สึกแปลกๆที่คนด้านบนกำลังทำอยู่ จนคนตัวเล็กกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเต็มฝ่ามือหนา ไม่มีการบอกกล่าว นิ้วยาวของคนตัวสูงลูบวนอยู่ช่องทางด้านหลัง แล้วกดเข้าไปที่ละนิ้ว

“อื้อ! จ...เจ็บ อ...อย่า” ไม่สนคำทักท้วงใดๆ คนตัวสูงเพิ่มนิ้วที่สองและสามตามเข้าไปจนคนตัวเล็กกระตุก ความรู้สึกวูบโหวงในช่องท้อง แรงบีบรัดจากช่วงทางเล็ก ทำให้คนตัวใหญ่นิ่วหน้า ปากหยักก้มลงมอบจูบเร้าร้อนให้คนตัวเล็ก เพื่อให้ลดอาการเกร็งจากช่องทางด้านหลัง

        จังหวะจูบเร้าร้อน มือข้างหนึ่งลูบไล้ติ่งไต่ สร้างความเสียวซ่าน ส่วนอีกข้างก็เตรียมส่วนแข็งขืนของตัวเอง แล้วค่อยๆจัดการใส่เข้ามาในช่องทางที่เปิดไว้ คนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายตน

“อ๊ะ เจ็บ เอาออกไป”

        ไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้า มีแต่รอยยิ้มร้ายกาจที่ผุดขึ้นที่มุมปากเท่านั้น ที่เป็นตัวบ่งบอกว่านัม อูฮยอนคนนี้ ไม่มีทางหนีรอดได้แน่นอน

“อื้ม” เสียงครางทุ้มต่ำจากการสอดใส่จนสุดความยาว

“อึก อื้อ” น้ำตาใสยังไหลริน เขารู้สึกความรู้สึกสะอิด สะเอียน กับสัมผัสหยาบโลนของคนตรงหน้า ชีวิตไม่เคยเจอเรื่องเลวร้ายเท่านี้มาก่อน

“จะกลั้นไว้ทำไมล่ะ ร้องออกมาสิ นายก็รู้สึกดีด้วยไม่ใช่หรอ” มือหนาบีบแก้มทั้งสอง จนอูฮยอนต้องครางกระเส่า ร้อยยิ้มร้ายกาจยังมีให้เห็นทุกครั้งที่เขาคราง

        คนตัวเล็กถูกพลิกหันหลังคว่ำหน้า มือหนายังลูบติ่งไต่ และส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็ก ปากหยักกดจูบไล่เลียตามแผ่นหลัง นัมอูฮยอน กัดแขนตัวเองเพื่อพยายามกั้นเสียงน่าเกียดนั้น คิมซองกยูจับคนตัวเล็กพลิกกลับมาด้านหน้าอีกครั้ง เร่งจังหวะตามแรงอารมณ์มากขึ้น

        การเสียดสี และแรงกระแทกทำให้คนตัวเล็กรู้สึกแสบร้อน คนตัวใหญ่ยังถาโถมน้ำหนักและแรงกระแทก กระทั้นรุนแรงต่อเนื่อง บางจังหวะกดลึกจนคนตัวเล็กสะดุ้ง นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้คิมซองกยูพึงพอใจไม่น้อย ยังคงส่งแรกกระแทกจนรู้สึกว่าตัวเองใกล้ถึงปลายทางที่ต้องการแล้ว กระตุกสอง สามครั้งก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นเต็มช่องทางด้านหลัง รวมทั้งของนัมอูฮยอนที่ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่งด้วยเช่นกัน

        คิมซองกยูกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูนิ่มของคนตัวเล็กด้วยคำพูดแสนร้ายกาจ ก่อนจะถอดแกนกายออก จัดการแต่งตัวแล้วเดินออกไปจากห้องทำงานทันที ทิ้งคนตัวเล็กร้องไห้สะอึก สะอื้น อยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ กับร่างกายที่บอบช้ำเกินจะหน้าทนออกไปพบเจอใคร  

“หึ นายมันก็สกปรก”

TBC…